سال 53 تصادف شدیدی در جاده مشهد داشتیم و پسر شهیدم صدمه ی زیادی دیده بود، دکترها از او قطع امید کرده بودند و میگفتند دچار ضایعه ی مغزی شده،من به یاد حرف پدرم افتادم که میگفت اگر هفتاد حمد به مرده بخوانی زنده خواهد شد، من هم همین کار را کردم با وجود اینکه خودم زخمی و بدحال بودم حمدها را یکی پس از دیگری میخواندم و به پسر و دختر بزرگم فوت میکردم، هنوز صبح نشده بود که پسرم چشم هایش را باز کرد و مرا صدا زد، من با تعجب گفتم: امیر حالت خوب شده؟ و با دستش جایی را نشان میداد و میگفت: امام رضا...امام رضا شفایم داد مادر...

بعد ازآن دکترها آزمایش و عکس ها را دوباره انجام دادند و در کمال تعجب گفتند که هیچ مشکلی در سرش دیده نمیشود.

راوی: مادر بزرگوار شهید